şimdi mesnevi'yi okumaya çalışıyorum. yani mevlana'nın kişiliğini , şemsle olan muhabbetini çok önemsiyorum ama mesnevi okunması zor bir kitap oldu benim için. daha önce birkaç kez okumaya çalıştığım halde hep bir kenara bırakmış idim. fakat bu sefer kararlıyım diye her elime aldığımda üstelik...ama şimdi kararlıyım. neden okumak zor geliyor anlayamıyorum. öyle saçma şeylerle doldu ki beynim, içim , basitin içindeki o güzelliği, yüceliği kavramakta zorlanıyor ve basitten hemen sıkılıyor.

aslında itiraf edeyim mevlana'dan çok şems'in söylediklerini, düşündüklerini merak ediyorum. şems ile mevlana'yı birbirinden ayırmak mümkün değil tabi.

kişiliğimin birisi kaosu ve içindeki düzeni alabildiğine destekliyor, bir diğeri ise basit olanı ve onun içinde varolan, o küçük modeli destekliyor. her ikisi de bir yana çekmeye çalışıyorlar beni. bu ara kazanan kaos zannediyorum ama gönlüm hep basit olandan yana.