hiçbir şeyi takmayan birinden, herşey için endişe duyan bir insana ne zaman dönüştüm hatırlamıyorum. sadece endişe de değil üstelik, herhangi bir fikir ne kadar basit olursa olsun , günlük hayatla bile ilgili olsa, kafama korku tünellerinden giriş yapıyor önce. nedir benim böyle içimi dışıma, dışımı içine çıkaran şey anlamıyorum.

tamam diyorum sınırlarım kalkıyor, korkularımın ve endişelerimin belirlediği dünyamın sınırları yavaş yavaş kalkıyor diyorum oysa hep tel örgülerimi kaldırıp birkaç adım öteye kurduğumu farkediyorum. bunları yaratan da öteleyen de, takılıp yaralanan da benim oysa. kendimi ne zaman kendi halime bırakacağım? çok merak ediyorum.