burası bir kadının evi, demir parmaklıklı olan , milletin önünde biriktiği yer ise mutfağı. devlete vergi verip evin mutfağını küçük bir büfeye dönüştürmek mümkün. daha çok sabahları insanlar kahvaltılarını yapıyorlar, akşamda atıştırıyorlar. ne yapılıyor; sabah domuz etli bir hamur hazırlanıyor, o kızartılıyor, akşam domuz eti tava gibi birsey yapıyorlar. yedim mi? hayır. işte bu kadın o kadın, hani çöpü koyduğu el arabasına, çöpü boşaltıp kocaman domuz eti koyan. üstelik domuz eti pazarını da gördüm ki, oha!, yemem.