tembellik üstüme çöktü, içimde uzun zamandır kıvrılıp yatan hiçcilik yaratığıyla olan münasebetinden dolayı kolumu kıpırdatacak durumda değilim. fiziksel olarakta, ruhsal olarak da. yani kıpırdatsam ne olacak, ne değişecek düşünce yumaklarıyla örülü beynimin içi. dünyadaki açlığa çözüm mü olacağım, dünyadaki sömürüye , insan ve hayvan hakları ihlallerine çözüm mü olacağım? birbirlerine işkence yapabilen bir türün üyesi olarak neyi değiştirebilirim?
e bir iz bırakarak ölmek lazım diyenlere evet ve hayır cevapları için bir sürü nedenim var.
ormanda, ağacın serin gölgesinde, etrafımda daha önce beraber yaşadığım, dostum ya da düşmanım hayvanların arasında olduğumu bilerek uyumak istiyorum. sarı beni evlatlık edinse... kendimi onun ve başka hayvanların yanında çok iyi hissediyorum.